خوشبخت ترینِ مردم در کلام امام علی(ع)

امیرمومنان علی (علیه السلام) می فرمایند:

«إنَّ حَقیقَةَ السَّعادَةِ أن یُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالسَّعادَةِ و إنَّ حَقیقَةَ الشَّقاءِ أن یُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالشَّقاءِ»؛(1)
«خوشبختى حقیقى این است که کار انسان به خوشبختى بینجامد و بدبختى حقیقى این است که [فرجام] کار آدمى به بدبختى ختم شود.»

و نیز فرموده اند:

«عِندَ العَرضِ عَلَى اللّه ِ سبحانَهُ تَتَحَقَّقُ السَّعادَةُ مِنَ الشَّقاءِ»؛(2)
«در هنگام عرضه اعمال بر خداى سبحان است که خوشبختى حقیقى از بدبختى حقیقى
باز شناخته مى شود.»

و می فرمایند:

«إنَّ أسعَدَ الناسِ فی الدنیا مَن عَدَلَ عَمّا یَعرِفُ ضُرَّهُ، وإنَّ أشقاهُم مَنِ اتَّبَعَ هَواهُ»؛(3)
«خوشبخت ترین مردم در دنیا کسى است که از آنچه مى داند برایش زیان آور است دورى کند،
و بدبخت ترین آنان کسى است که از هواى نفس خود پیروى کند.»

علاوه بر این امام علی (علیه السلام) در تعریف خوشبختی می فرمایند:

«مِنْ کَمالِ السَّعادَةِ السَّعْىُ فى صَلاحِ الْجُمْهورِ»؛(4)
« کوشش در راه اصلاح عموم مردم، از کمال خوشبختى است.»