یک ذکر با خواسیت مهدوی

درک دوران ظهور و پا در رکاب بودن مهدی فاطمه سلام الله علیهم از اولین خواسته های هر شیعه 12 امامی است که برای رسیدن به دیدار و درک آن منجی عالم بشریت هر کاری بتواند می کند.

امام صادق(ع) می‏فرمایند:

“مَنْ قالَ بَعدَ صَلوةِ الْفَجْرِ و بَعدَ صَلوةِ الظُّهرِ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد و اَلِ مُحَمَّد و عَجِّل فَرَجَهُمْ لَمْ یَمُتْ حَتّی یُدْرِکَ الْقَائِمَ مِن اَلِ مُحَمَّد صلی الله علیه و آله و سلم؛

 هر کس پس از نماز صبح و نماز ظهر بگوید: “اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم”، از دنیا نمی‏رود مگر آن که قائم آل محمد(ص) را درک می‏کند. "بحار الأنوار، ج 83، ص 77"

بنابراین توصیه می شود که شیعیان هیچگاه این ذکر را بعد از هر صلوات فراموش نکنند و به آن مداومت ورزند که تبولی و تبری ، دعا برای فرج ، دعای امام زمان(عج) ، دعای خداوند و ملائکه و... در آن نهفته است.

مسئله: اگر کسی در تشهد نماز بعد از ذکر صلوات سهواً "و عجّل فرجهم" بگوید نمازش چه حکمی دارد؟

جواب:

آیت الله بهجت : به نیّت مطلق دعا باشد ، اشکال ندارد. (استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات)

آیت الله تبریزی : عبارت مزبور دعا است و گفتن آن بعد از تشهد ضرری به نماز ندارد. (استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات)

آیت الله خامنه ای : اگر به قصد ورود نگفته و به قصذ مطلق دعا ، بگوید اشکال ندارد. (استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات)

آیت الله سیستانی : گفتن جمله ی مذکور بعد از صلوات جائز است. (استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات)

آیت الله صافی گلپایگانی : اگر گفتن جملات مذکور مورد داشته باشد مثلاً بعد از صلوات گفته شود و به قصد ورود نباشد اشکال ندارد. (جامع الاحکام ، ج 1 ، ص 73 ، س 230 )

آیت الله فاضل لنکرانی : اگر به قصد دعا باشد مانعی ندارد و نمازها صحیح است. (استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات)

آیت الله مکارم شیرازی : سؤال: شخصی عادت دارد بعد از صلوات « و عجل فرجهم » بگوید. اگر در نماز واجب سهواً یا عمداً بعد از صلوات در تشهد « و عجّل فرجهم » بگوید ، حکم نماز او چیست؟

عمداً به طور مداوم این کار را نکند. (استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات)

احتیاط آن است که این کار را نکنند و مطابق آنچه در رساله ها آمده است عمل نمایند. ( استفتائات ، ج 2 ، ص 107 ، س 263 )

آیت الله نوری همدانی : گفتن این جمله بعد از تشهد اگر به قصد ورود نباشد اشکال ندارد. (هزار و یک مسأله فقهی ، ج 2 ، ص 53 ، س 157