دعای مجرب برای رفع غم و اندوه
همانطور که می‌دانید برای موفق‌شدن و رسیدن به هر هدفی باید
برنامه‌ریزی داشت تا در راستای آن برنامه‌ریزی، به هدف اصلی رسید. برای
استفاده بیشتر از این ماه عزیز هم قطعاً باید با برنامه جلو برویم و به نظر
می‌رسد بالاتر از رسیدن به رشد و کمالات معنوی، نتوان هدفی را برای این
ماه درنظر گرفت.
برای رسیدن به این هدف، باید برنامه‌ریزی و مدیریت داشت و مهم‌ترین مدیریت، مدیریت ذهن است.
سعی کنیم ذهنمان را مدیریت کنیم…
اما چگونه؟
در یاد خدا؛ ألا بِذِکْرِ‌الله تطْمئِنُّ الْقُلُوبُ (رعد، 28)
و ذِکْرُ‌الله علی کُلِ حالٍ
نمی‌گوید دائماً بر سر سجاده باشید و نماز و قرآن بخوانید، تسبیح در دست داشته باشید و ذکر بگویید… بلکه می‌فرماید: (منافقون: 9)؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اموال و اولادتان شما را از یاد خدا غافل نکند؛ که هرکس چنین کند، زیانکار است. در نحوه اعمال و سبک زندگیمان، از یاد او غفلت نکنیم؛ خدایی ناکرده حبّ جاه و مدیر و فرزند و همسر و خانواده ما را از یاد خدا منحرف نکنند…
خدا را فراوان یاد کنید، باشد که پیروز شوید. (انفال: 45)
اینگونه همنشین خدا شویم…
یاد خدا بودن، آدمی را همنشین خدا می‌کند و چه لذتی، بالاتر از همنشینی با محبوبش!
خداوند در حدیث قدسی به حضرت موسی(ع) – آن‌گاه که از قرب و بعد خداوند سوال کرد- خود را همنشین کسی دانست که او را یاد می‌کند و فرمود:
انا جلیسُ من ذکرنی؛ من همنشین کسی هستم که مرا یاد می‌کند. (بحارالانوار، جلد 93، ص 153)
باز راجع به همین نکته، در قرآن می‌خوانیم:
مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم. شاکر و سپاسگزار من باشید و به من کفر
نورزید. (بقره: 152) امام صادق (ع) فرمود: خدای سبحان خطاب به بندگان خود
می‌فرماید: «ای پسر آدم! در قلب و درون خود، به یاد من باش؛ تا من نیز در
جانم به یاد تو باشم. در خلوت به ذکر من مشغول باش تا در جلوت به یاد تو
باشم. در میان جمع مرا یاد کن؛ تا من نیز در میان جمعی بهتر، نزد فرشتگان،
از تو یاد کنم. (بحارالانوار، جلد 93، ص 158) در هر حالی یاد خدا باشیم.
اگر با معصیتی مواجه می‌شویم، به یاد خدا آن را ترک کنیم…
امام علی(ع)، در حدیث شریفی می‌فرماید:
هر کس، قلب خود را با یاد خدا، پیوسته آباد سازد، اعمال او در پنهان و آشکار، نیکو و پسندیده می‌شود. (تصنیف درر‌الحکم، ص186)
طاعت برای خدا، ترگ گناه برای خدا
گاهی اوقات تا به خودمان می‌آییم می‌بینیم که بر در ورودی گناه و معصیت قرار گرفته‌ایم، به یاد خدا پا را عقب کشیده و معصیت را ترک کنیم… طاعتی می‌بینیم که بر ما عرضه شده است ولی برایمان انجام آن سخت است، اما می‌بینیم خدا انجام آن را دوست دارد، به واسطه دوست داشتن خدا آن را انجام دهیم… در کتاب «بلد الأمین» از حضرت رسول اکرم(ص) روایت شده: هر که هر روز ده بار این دعا را بخواند، حق تعالى چهار هزار گناه کبیره او را بیامرزد و وى را از سکرات مرگ و فشار قبر، و صد هزار هراس قیامت نجات دهد، و از شرّ شیطان و سپاهیان او محفوظ شود و قرضش ادا شود و اندوه و غمش برطرف شود و آن دعا این است: اعْددْتُ لِکُلِّ هوْلٍ لا‌الله اِلا‌الله و لِکُلِّ همٍّ و غمٍّ ماشاء‌الله و لِکُلِّ نِعْمةٍ الْحمْدُ لِلّهِ و لِکُلِّ رخآءٍ الشُّکْرُ لِلّهِ و لِکُلِّ اُعْجُوبةٍ سُبْحان‌الله و لِکُلِّ ذنْبٍ اسْتغْفِرُ‌الله و لِکُلِّ مُصیبه اِنّا لِلّهِ و اِنّا اِلیهِ راجِعُون و لِکُلِّ ضیقٍ حسْبِى‌الله و لِکُلِّ قضآءٍ و قدرٍ توکّلْتُ على‌الله و لِکُلِّ عدُوٍّ اِعْتصمْتُ بِاللّهِ و لِکُلِّ طاعةٍ و معْصِیةٍ لا حوْل و لا قُوّة اِلاّ بِاللّهِ الْعلِىِّ الْعظیمِ. گناه نباید جدایی‌بخش ما از خدا باشد، یادمان باشد زندگی از این حالات بیرون نیست و به ما یاد داده‌اند در هر حالی پل ارتباطی با خداوند را داشته باشیم: و ذِکْرُ‌الله علی کُلِ حالٍ… مهیا کردم براى هر هراسى «لا‌الله الا‌الله» را و براى هر اندوه و غمى «ما شاء‌الله» را، و براى هر نعمتى «الحمدللّه»، و براى هر راحتى «الشکرللّه»، و براى هر شگفتى «سبحان‌الله»، و براى هر گناهى «استغفر للّه» و براى هر مصیبت «انا للّه و انا الیه راجعون» را، و براى هر تنگى «حسبى‌الله» و براى هر قضا و قدر «توکلت على‌الله» را، و براى هر دشمن «اعتصمت باللّه » را و براى هر طاعت و معصیت «لا حول و لا قوّة الاّ باللّه العلى العظیم» را. حدیثی زیباست… گویا تمام شئون زندگی را برای انسان ترسیم می‌کند. ژ با توجه به این حدیث می‌توان دریافت که برای لحظه به لحظه زندگی آدمی پلی برای ارتباط با خالق و یاد او در تمام لحظات زندگی ترسیم شده است.
حواسمان به کارهای شیطان باشد
حواسمان باشد که همیشه شیطان دو کار را با هم انجام می‌دهد:
اول: او را تشویق و تحریک به گناه می‌کند…
دوم: اینکه او را از خدا و آمرزش او ناامید می‌کند که دومی همیشه بدتر از اولی است…
و لِکُلِّ مُصیبه اِنّا لِلّهِ و اِنّا اِلیهِ راجِعُون و لِکُلِّ ضیقٍ حسْبِى‌الله و لِکُلِّ قضآءٍ و قدرٍ توکّلْتُ على‌الله و لِکُلِّ عدُوٍّ اِعْتصمْتُ بِاللّهِ و لِکُلِّ طاعةٍ و معْصِیةٍ لا حوْل و لا قُوّة اِلاّ بِاللّهِ الْعلِىِّ الْعظیمِ. گناه نباید جدایی بخش ما از خدا باشد، یادمان باشد زندگی از این حالات بیرون نیست و به ما یاد داده‌اند در هر حالی پل ارتباطی با خداوند را داشته باشیم: و ذِکْرُ‌الله علی کُلِ حالٍ…