قهرمانان می میرند، پهلوانان هرگز
معمولاً تا اسم پهلوان میاد اکثر ماها ذهنمون میره سمت سریال جذاب دهه هفتاد پهلوانان نمی میرند. یا بعضی ها یاد پوریای ولی یا تختی و ... می افتند. افرادی که برای پهلوان بودن از «من» بودن گذشتن، با غیرت بودن، دست افتاده رو می گرفتن، بر نفس خودشون پیروز بودن و ....
متأسفانه امروزه بجای تربیت ورزشکار پهلوان همه به فکر پرورش ورزشکار قهرمان هستند. کسی که فقط بتونه مدال بدست بیاره و اصلاً هم مهم نیست منش پهلوانی داشته باشه یا نه. چون برای پهلوان بودن همیشه نباید پیروز شد گاهی هم باید باخت تا به پیروزی رسید.
توی دوران معاصر هم میشه پهلوان هایی رو پیدا کرد مثل اون پهلوان هایی که 8 سال از همه چیزشون بخاطر دین و ناموس گذشتند و رفتند جلوی گلوله دشمن ایستادن تا یوقت دست اجنوی به ناموس این کشور نیفته. خیلی هاشون توی ورزش قبلاً قهرمان بودن و بعد به پهلوانی رسیدند.
یا شادروان روح الله داداشی که غیرتش اجازه نداد یه دختر جوراب فروش ترک تحصیل کنه و خدایی نکرده بخاطر مخارج زندگیش دست به هر کاری بزنه و تا سال دوم دانشگاه تمام مخارج تحصیل اون دختر رو داد و بعدش هم به اون شکل ناجوانمردانه کشته شد. تازه این ماجرا بعد کشته شدن روح الله به گوش خانوادش رسید و تا اون موقع هیچکس خبر نداشت.
حالا توی کشور اسلامی هستند عده ای که واقعاً برای ما حکم قهرمان رو دارند اما تا پهلوانی راه بسیار درازی رو باید طی کنند. خدایی نکرده نمیخوایم ارزش کارهای خوب اون هارو نادیده بگیریم اما جلب توجه به هر روشی دور از منش پهلوانی و قهرمانی هست. عزیزانی که برای جلب توجه متأسفانه پشت به غیرت کردند و با ناموس بدحجابشون عکس های یادگاری می گیرند و در اینترنت پخش می کنن.
اما بنازم به غیرت داور اجنبی کره ای که شاید اصلاً از اسلام هم چیزی ندونه ولی در بازی کبدی بانوان ایران مقابل هند، در یک صحنه هندی ها بازیکن ایران را از زمین بیرون انداختند. این اتفاق باعث شد تا مقنعه بانوی ایرانی از سرش خارج بشه. در همین لحظه داور کره ای بازی در حرکتی جالب کت خودش را در آورد و روی سر بازیکن ایران انداخت تا او به کمک بازیکنان هندی مقنعه اش را سرش کنه.
پ,ن : ای کاش مسئولین کشورمون از اون داور کره ای تقدیر می کرند اما حیف که ....
تفاوت یک شاه و یک رهبر
شاه و رهبر هر دو دارای جایگاه خاصی در بین مردم هستند. هر دو دارای قدرت هستند. اما یکی با زور و پول و ثروت صاحب قدرت می شود ولی دیگری با مهربانی و ساده زیستی و با جای گرفتن در دل مردم کشورش صاحب قدرت می شود.
در تصویر، شاه مظلومی که همانند خیلی از مردم کشورش زندگی ساده و بدور از تجملات دارد را مشاهده می نمایید که از هول و دلسوزی برای رسیدگی به امور رعیت یادش می رود کفش هایش را بر روی قالی مندرس مرد روستایی که روی آن نماز می خواند بیاورد.
و مرد و فرزند رعیت را می ببینید که از شدت خوشحالی بهت زده نشده اند که هیچ حتی در آغوش شاه جای گرفته اند و شاه دست نوازشی بر سر آنان می کشد. آری این است سلطنت شاهی که دل دل مردمانش جای دارد.
و در همان تصویر, رهبری که در کمال قدرت و اختیار عکس مردم کشورش زندگی پر زرق و برقی دارد را مشاهده می نمایید که گویی مردم از وی هراس دارند تا جایی که حتی اعضای خانواده رعیت نزدیک وی نمی شوند و در کمال بهت زدگی به وی نگاه می کنند که او در اینجا چه می خواهد؟؟؟
سید احمد خمینی(ره): در اینجا بر خود واجب می دانم که این را شهادت بدهم که زندگی داخلی حضرت آیت الله خامنه ای بسیار ساده است نه از باب این که رهبر عزیز انقلابمان به این حرف ها نیاز داشته باشند ، بلکه وظیفه خود می دانم تا این مهم را به مردم انقلابی ایران بگویم. من از داخل منزل ایشان مطلعم ، در منزل ایشان بیش از یک نوع غذا بر سر سفره ندارند ، خانواده ایشان روی موکت زندگی می کنن ، روزی منزل ایشان رفتم یک فرش مندرس آنجا بود که از زبری آن به موکت پناه بردم.
پ,ن: و اینگونه است که در 26 دی سال 57 رعیت شاهی که هرگز آنان را نشناخت را از کشور بیرون کردن و دو رهبری که در دل هایشان حکومت می کرد را به نوبت در قلب خود جای دادند...
کراواتی ها هم شهدا را دوست دارند ...
به نام خدا
با عنایت صاحب الزمان مراسم عقد اینجانب با یکی از بهترین های فعال فرهنگی در روز 29 فروردین که همزمان شده بود با سالروز ولادت رهبر معظم انقلاب، درجوار گلزار شهدای گمنام تپه نورالشهدای گرگان در استان گلستان با هدف استعانت از شهدا و برکتی که این عزیزان در زندگی بنده و همسرم خواهند داشت برگزار شد.
باتوجه به اینکه این اقدام یک کار ارزشی و معنوی بود دلم نیامد در مهم ترین روز زندگی ام کاری درخور جنگ نرم هم انجام ندهم. کاری که مقام معظم رهبری مدتیست دستورالعمل آن را به افسران جنگ نرم و حزب الهی ها داده اند اما کمتر کسی گوشش شنوا بود و هست.
بقیه در ادامه مطلب ...
برای همین در روز عقدم با مشورت همسر عزیزم با کراوات در جوار پاک و مطهر شهدای گمنام حاضر شدم تا یک جمله را به همه بگویم و آن اینست که شهدا مخصوص بچه حزب الهی های ریشو و یقه بسته نیستند بلکه شهدا برای تمام اقشار و تمام افکار و تمام سلیقه ها هستند ولی متاسفانه همین ما حزب الهی ها با افکاری بسته باعث شده ایم تا خیلی ها از شهدا دور شوند.
حضرت آقا میفرمایند جذب حداکثری. یعنی فصل وصل نه فصل جدایی. جدایی که همین بچه حزب الهی ها با تیپ مخالفشون انداختن و وظیفه من افسر جنگ نرم کم کردن همین فاصله و جدایست تابه حرف رهبرم جامع عمل بپوشانم.
اما بعد از انتشار تصاویر عقد بنده و همسرخوبم در وب سایت ها همانطور کهانتظارش را داشتم با موجی از اعتراض ها و توهین ها مواجه شدم. اکثر دوستانظاهر رو دیدن اما از باطن کمتر حرف زده شد. و این درد ما بچه حزب الهی هاست. سطحی نگر هستیم. متاسفانه همین ما حزب الهی ها با عقاید خشکمون باعث ایجاد فاصله بین شهدا و دیگران شدیم و کسی هم که قدمی برایکم کردن این فاصله بر میدارد تخریب می کنیم.
این حقیر از تخریب نمی ترسد بلکه از جهل می ترسم. جهلی که بجای نگاه به باطن به ظاهر می نگرد. به عنوان مثال می گویند حضرت آقا کراوات را حرام اعلام کرده اند درصورتی که ایشان می فرمایند اگر ترویج فرهنگ غرب باشد جایز نیستو نکته اینجاست که آیا ازدواج سلامی ترویج غرب است؟ آیا در کنار گلزار شهدای گمنام عقد کردند ترویج غرب است؟ آیا به تصویر کشیدن ظاهری متفاوت برای کم کردن فاصله بین دیگران با شهدا ترویج غرب است؟
و خدا را شکر می کنم که باز هم در جهت جنگ نرم قدمی مثبت برداشتم و برای منفقط و فقط خوشنودی رهبرم مهمتر از همه توهین ها و کج فهمی ها و خشک مقدس بازی در آوردن هایست که فقط تیشه به ریشه انقلاب می زند و هیچ کار مثبتی هم انجام نمی دهند.
ان شاالله خداوند به همه ما بصیرت عنایت بفرماید.
پ,ن : متاسفانه اکثر ما حزب الهی ها فقط یاد گرفته ایم شعار بدهیم. حتی خیلی ها خجالت می کشند مراسمشان را درکنار شهدا برگزار کنند بعد به کار دیگران عیب می گیرند. بعضی ها جواب بنده را ماست مالی سوتی می دانند اما اگر خادم سایبری قرار بود خودش راتخریب کند راه های زیادی وجود داشت.